bugün bayram, erken kalkın çocuklar!

'Siyaseten doğru' ifadeler kullanmadan doğrudan lafa gireceğim -bu arada 'politically correct' bence kulağa daha hoş geliyor, evet Amerika'nın köpeğiyim. Ben bu şarkıdan ömrüm boyunca nefret ettim. Çocuk aklımla bile bu şarkı beni derin hezeyanlara sürükledi. Herşeyden önce şarkıda sağlam bir paradoks olduğunu düşünürdüm. Eğer çocuk hala kalkmamışsa nasıl bu şarkıyı duyabilir ki. Ya da yatağında elinde kumandayla sabah keyfi yapan bir çocuğu akla getirir ki bu da pek inandırıcı değil. Çocuklarını bu şarkıyla uyandırmaya çalışan ebeveyn imgesini ise kınayarak reddiyorum. Kısacası, 'bugün bayram, durmak yok, uyumaya devam' felsefesini benimsiyorum.

Uzun süredir yazamadım bloga. Bakıyorum da son yazımı 1 Eylül'de yazmışım. Eylül ayı gerçekten de yorucu ve hızlı gelişti. Kısa bir özet geçmek isterim. GRE maceram kötü sonuçlandı- önümüzdeki ay yeniden girmem gerekecek. Dersler başladı, okul kalabalıklaştı. Tezimle ilgili tek kelime yazmadım. Hayatım o kadar hızlandı ve garip kararlar alıyorum ki kendimi Büyük Hadron Çarpıştırıcısı'nda gibi hissetmeye başladım. Kuşumuzu kaybettik.

Alışmıştım ona. Neredeyse beş yıldır evin kendi halinde bir üyesiydi. Mevsim değişimine ve ishale dayanamadı. Bir sabah sessiz yattığı kafesinden aldık onu. Bahçeye gömdük.

Birazdan onu ziyarete gideceğim.

Neşeli bayram şarkısı sandığımız Barış Manço eserinin ise, sevdiği bir yakınını kaybeden kişinin bayramda mezar ziyaretine gidişini anlattığını öğreniyor insan. Hayat işte, insanlara neler öğretmiyor ki...

Bugün bayram, erken kalkın çocuklar!